son gün
üzülme dedi babam,
taa pek uzaktan.
hep dua ettik dedi annem,
ağlama dedi,ben ağlarım yeter ki...
dedi.
cehennemin kapısı kapandı belki,
peki içinde miyim dışında mıyım,
belli değil ki.
dürülen defter,
yıkılan köprü,
kopan zincir,
dönen mevsim,
tükenen nefes,
bir oldu geldi..
bunca mı acır canı insanın?
bunca mı zormuş yitirmek?
kim,
kim bana sabrı ve iyiliği tavsiye edecek?
hüsranımın asrı hiç mi bitmeyecek?
ellerim hades kuyusunun iki yanında,
düşüyor düşüyorum.
tarifsiz üzülüyorum..
kimse görmesin beni
ama ağlıyorum..
haktan nuri.
31/12/2008
