o gece
basamak dört,
kapı demir,
kaldırımlar soğuk..
yanmayan bir sokak lambası, mecalsiz,
gölgesine sığınmış bedenim.
etrafımda eski İstanbul.
kedileri,delileri,zenginliği,çöpleri
gönülsüz buyur etti beni.
velileri,garipleri,düşkünleri
yağmur ılık,
rüzgar zehir..
o yakın balkonda,
geceyarısı söndü tekgöz ışık.
iki sıra çamaşır akşamdan asılan,
erkenden toplanmış (ham incirler gibi),
ve ben seni göremedim,
anca yetiştim kıpırdayan perdeye,
beyhude beklemedim..
zile gidemiyen elim,
söze gidemeyen dilim..
dört basamak,
demir kapı,
buz kesmiş yüreğim..
4 ekim cumartesi geceyarısı
istanbul.
haktan nuri..
