Öyle güzel öyle güzel di ki.
Tüm Cihan ona hayran her alem ona meftun her canlı ona meczup
her maden her taş her su her rüzgar her şavk her seda her mevsim onun bendesi idi.
Bunca güzellik kibirsiz olmaz.
Kimseyi sevemezdi ki.
Nefs azgın bir süvari imiş alır da saadeti önün sıra götürürken olmayan gözyaşın en derin elemle içine içine akıverirmiş.
Boyalı kuşlar böyledir demişti hamınninem
Bunca güzeldirler alımlıdırlar, ilahi gibi şakır ibadet gibi uçarlar. Ama sevemezler.
“Acep nedendir hamınnine dedi boyca kamburu çıkmış iki büklüm kadıncağızın anca beline gelen kızçe.
“Te dedi evvelce didiydim ya.
Bu kuşların ecesiymiş.
Burun bükermiş taliplilerine,
Yuvaları bozarmış, hep intizar almış.
Dağlıktan sazlığa hayranı çokmuş seveni yokmuş.”
“ üle bir boran kopmuş gök ilen yer bulamaç olmuş. Yağmur olmuş da denizler aha şu yaylımlar göle durmuş. Gün çıkıp sükun edince allı pullu kocaman bir balık görmüşler o minnacık suda kendini dört bir yana vururmuş. “
“Kim getmiş ki hamınnine ?”
“Felek derler namına akıl ermez miadına. “
“ boyalı kuş görmez mi, lal olmuş , madan olmuş. Sevdalı olmuş. “
“ suda kuş gökte balık olmaz ki hamınnine “
Öyledir işte hep olmazı oldurur bu sevda belası. Balığı uçurur kuşu yüzdürür.
Ama nefesi tez kesilir.
“Hemi olmuş hemi olmamış. Boyalı kuş maşuğunu çırpını çırpını ölürken görmüş. Hiç sözsüz başlayan sevda nefessiz bitmiş. “
“ A kızcağızım sen kanma emi ışıltılı pullara...”
“ kanmam hamınnine.”
Öyledir işte olmaz sevdanın kefareti ,
Yaratılmış en güzel boyalı kuş bile olsan seni bir balığa düşkün ediverir de , biçare neslin tükenir.
Ardından hep derler ,
Öyle güzel öyle güzeldi ki...
