Kahramanım

Bir fedakarlığı gördüm,

Kör olası parasızlık.

Uzun ve ince bir feraceyle örtülse de,

Işığı göz alıcıydı.

Teni kadar soluk yüzü kadar karaydı.

Ve buna rağmen nasıl aydınlıktı.

Nasıl bunca zayıf ve bunca güçlüydü?

Ah nasıl bir kudretti bu nasıl?

Yere dokunmadan atılıyordu adımları.

Etrafında ecnebi bir lisan titreşirken,

Vatan toprağı ayak izinden dökülüyordu.

Sessiz ve ilkel davullar çınlıyor,

Doğduğu diyarın rüzgarı korku doluyordu.

Kim ister muhacir olmak?

O hem de kahraman oluyordu.

Gün doğar gibi hayata dokunuyordu.

Ben kahramanımı önümde buluyordum.

Ruhum kararıyor,kalbim ağarıyordu.

Kahramanım,
O bunu bilmiyordu..

Haktan Nuri..

sabır ve umutla beklemek