dün
endişeli bir vesile ile,
kaşsız ve kirpiksiz
insanlar diyarına gittim.
etraf :
renkli metalik ve modern,
ferah teknolojik ve serin
idi.
hayatın tezatı zaten bilindik iken
ısrarla gülen zalim kadınlar,
inatçı ütülü pantolonlar,
yabancı zor telaffuzlar,
bin yıllık çaresizliği
örtmeye mi,
göstermeye mi,
matuftu bilemedim.
kağıt gibiydi tırnakları,
tebeşir kireciydi suratı.
sima setredici tıbbi maske
ruhuma tokat gibi çarptı.
çukurunda kaybolmuş gözleri,
onlar dahi renksizdi.
artdeco ithal kanepenin
şekilsiz kolçağında,
bir uyku kucaklarken o tükenmiş bedeni.
ya açılmazsa gözleri korkusuyla,
benim bedenim sanki ayazda titredi.
onlar ölüyor hızla,
ve ben yaşıyorum
arsızca.
kaşsız ve kirpiksiz insanların diyarında
dün kendimden utanınca...
haktan nuri
06/07/2012
