Fukara
O çocuklardandık biz
Robasının önü muntazaman ölçülse biçilse dikilse bile yukarıda duran,
Fakir çocuklarıydık biz karnı sadece yalla doyan itler gibi şişik yaşıyan,
İlk fotografyasında laylon bir çiçeğe yamalarını saklayan,
Vitrinlerin hastası parlakların tutkunuyduk maaile.
Macır kömür tenekesi hasretiyle kışları taze soğan bereketiyle yazları özlesekte,
Pek çok yaşımızı hiç paraya el süremeden geçirdik ya,
Okuduk mecbur büyüdük çabuk küstük kendimize.
O çoçuklardandık biz,
Kim hatırlar?
En akıllısı en lakaplısı en korkusuzu
Bizdik.
Ayvansaray'da doğup Samatya'da öldük.
Semtin günahı yoktu,
Alevsiz yangında eridik silindik bittik.
Artık emsaline rastlanmayan bizdik.
Hem fakir hem çocuk idik.
