Tanrının işi

"Kuşlara dair kötü hatıraları yoktur gökyüzünün..."

Çünkü her ölen kuş düşer,

 artık onu kucaklamayan gökyüzünden.

Geride cıvıltıları ve parlak kanat çırpışları bırakır.

Hatıra olsun diye...

today

Seni
bilmiyorlar ki,
yazılarında da yokmuş
tatmamışlar hiç,
fırtınayla savrulmak mı nerede
secde etmemişler uzun zamandır,
hem kuşlara da hayret
ütülü değilmiş esvapları nicedir,
güneşli bir günse gülmemiş içtenlikle
nefesleri kesilmemiş sesini işitip,
varoluşu düşünmemişler yok olmadan
hep geç kalmışlar trene vapura sılaya,
kına yakan sürme çeken olmayınca
talim etmişler ziyan etmişler aymadan,
senden evvelki yıllar en çok da
ekim sonbaharları ve akşamlar,
günah aslında yaşamak ve ölüvermek
seni bilmeden sevmeden bu hayatta.

haktan nuri

10/10

Yaz bitti

Yaz biter demiştim

Bana da karantinada biri söylemişti
Eskilerden biri

Sır değildir aslında 

Rüzgar başka eser bir zaman 

Topukları çatlar yaşını almış kadınların
Korkunca karanlıkken odan
Tırnak izi adını tende saklar
Bir puan eder yoklukta ancak

Çabucak devrilip saklanır güneş
Yeni moda oldu ucuz simden zaaflar 

Boynun acımadan bakarsın ya öğleni kılarken
Aydınlıkken uyunmaz artık 

Ne tan kızıl olur hani turuncu şafak

Üç sazlı çingenelere bozuk veren de bulunmaz

Issız kalır sokaklar ve yüzük parmakları 

Bornozla oturulmaz rutubetden ısınılmaz

Ayaklarını dahi sokamazsın ki suya

İskele uzaklaşır kireç tutmayarak

Aşk ve aşksızlık tam bu an anlatır işte

Beyaz kedi tüyünde ziyan oldu alkışlar

Siyah giyer/ az yer/ mum yakarak surat asar

Öldürdüğü bebek kafasını otoklavda saklar

Hiç eline almadığı emanet elbet gün olurda patlar

Peluş filler ve kurmalı trenler/  gez gez peşindeler 

Terkettiğin kentler

Yaz biter demiştim
Bana da revirde biri söylemişti

"Eskilerden biri öyle söyler
Yaz bir mevsimdir biter"

örfi idare

general sus artık
siz de susun barut kokulu takma dişler
içime eğilde bak o tel örgülü camın arkasında
bir muşmula yetiştirdi tanrı
bir daha konuşmamacasına

düşün-ce

bir düşünce ile yola çıktım.
esiri olana kadar.
kalemin kapısına dek gittim.
kalemim tükenene kadar..

Haktan Nuri

bil

İnsan aklını nasıl kaçırıyor biliyor musun?
İnsan nasıl ölüyor?
İnsan nasıl katil oluyor peki?
Ya insan neden canına kıyıyor?
Peki insan neden ihanet ediyor?
Ya insan neden ağlıyor?
İnsan nasıl seviyor biliyor musun?
İnsan ayaklarına kapanmak istiyor,
Bazen hayal galebe çalıyor,
Her açtığında o kapının ardındasın da sanıyor.
İnsan böyle böyle deli oluyor biliyor olmalısın.
Tam da böyle gerçek avuçlarından tozsuz kum gibi akıveriyor,
Sahi nereye gidiyor ruhlar bilir misin?
Nasıl oluyor da ölüyorum onu da bilirsin.
Ya da kahretsin neden yaşıyorum  sen yok isen,
Ellerin ve gözlerin ve ismimi söyleyişin yok ise,
Kimse yok demek ise bu artık evrende,
Sen ve ben de yok isek, biz değilsek.
Deli oluyor insan biliyor musun?
Ama,
Niçin bitmiyor bilmiyorsun,
Oysa ancak sen bilebilirsin...

haftasonu gelince ararım

Küçücük kabarcıklar çıkıyor tenimde icinde şeffaf bir su. 
Tadına baktım hem acı hem de tuzlu. 
Bir arşimet vidası var midemde. 
Dönmesi yavaş ama burgulu. 
Traş oluyorum her sabah haftasonu vurgusu. 
Ayak parmağımı kırdım zirve yapan sakarlığın sonucu. 
Düştüm dizim yaralı elimi çarptım kanadı. 
Sanki emaresi incittiğim ruhu. 
Ferah dedi ki birisi için endişe etmişim ondan sebep imiş 
Bilmem ki sen mi yoksa sana ne diyeceğim mi sorumlusu. 
Aziz Mahmud'a Eyüp sultana gittim. 
Hep seni arama avuntusu.
Her gün senin aldığın bir şey giydim
Az da olsa sana dokunmuş olma arzusu.
Sen söyledin ben ümitlendim yaşadığım şükran duygusu.

Mazi

Sükunetle oturuyorum gerçeğin bucağında

Ayaklarım sallandıkça mazi bulanıyor derken

Camlar yuvarlanıyor hiçten üzerime üzerime

Ölüm bile beni eskisi kadar korkutmuyor

Unutulmuş bir korna sesiyle zaman duruyor

Papatya şeklinde kremalı bir pasta elleyince

Koltukaltından öpmüşüm gibi sevinçle doluyor

Metal kumbaramla tahta çentikli masam

Bir katil sanma azad oluyor kızkıza dayanınca

Kodachrome saklı günler aylar boyunca

Bir dakikada ağlayabiliyor en mutlu kadın

Televizyonda gördüm de biliyor söylüyorum

Parmak ucuyla yaşamak varken üstelik boylu boyunca

Ne çok kağıt daha çok naylonlar sarıyor

Hayat ipi çözülmeden eskiyor sallanan kadehlerde

Bağırmadan konuş desem de unutmuş onu

Hırsla kalkıp üçgen sandviçi doreye sime buluyor

Bedeninde bir yer acıyor portakal büyüklüğünde

Senden sonrada doktor hala beni arıyor

Ameliyatsız kurtulsaymışım köpek dişi sızlıyor

Basamaklarca iniyorum pazen ışık ışık yanıyor

Nice uğraşsam da nafile buradan kaçılmıyor

Saten yüzlü bu seccade beni benden koruyor

Sessizce duruyorum gerçeğin karşısında

Ellerim titredikçe mazi siliniyor derken

Haktan Nuri

Yılan

Soğukkanlı bir tutuşla kara demirden gövdesiyle sarıldı bana.

Ben uzak iklimden kaçıp gelen ben tanıdık çıktım sonunda.

Pulsuz zehirsiz bir başka diyardan çalınıp umudu taştan bulana.

Adı kukul-kan artık unutulmuş güçsüz kalan bir kabuk rıhtımda.  

Hayatımın sen hali

tam istediğim gibiydi hayat,

umduğum gibiydi yani.

sıralı karlar yağıyordu penceremden öte,

yazı çağırıyordu onca cansız nesne.

masmavi mevsim yoksulluğu camdan toplar gibi yuvarlanıyor,

renkli bir çığlığa bölününce kedi ağlıyordu.

sesler vardı uzaktan yakına sirayet edip beni şaşırtan.

gazeteler ıslanınca çabuk eskiyor,

vefat edenlere rahmet mi ,çok görülüyordu.

dediğim gibi tam istediğimdi hayat.

ama

benden elli koca sene alacaklıydı,

almıştı , geçmişti ve bitmişti.

yine de senetsiz, ilamsız alacaklıydı ya ona şaşarım.

ödeyebilir miydim şüpheli.

yine de dürüstçe bir şey vermeli.

tam istediğim gibi hayat,

gerçekten sevdiğimden besbelli.

eski resimleri dök önüme,

elimde çalı süpürgesi hem ağlayayım hem yaşmağımı bükeyim.

ihtimalleri diz sergene,

sessizce mazimi seyredeyim.

aması yok,olmasın.

sensiz alacağım hayattan.

hayatımın sen hali,gel tut ucumdan bucağımdan.

tam istediğim gibi hayatım.

şükür,

umduğum gibi.

Haktan Nuri