Ağlamamalısın dedi adam, Sessizce damlalar süzülüyordu, geçtiği yeri bebek teni gibi pürüzsüz yapıyordu.
Sadece üzünçlü filmlerde ağlanır dedi adam, O da yalnız kahramanlar öldüğünde. Oysa hiçbirinde kahramanlar ölmez ki demek istedi kadın. Aciz bir adamdı ağlıyordu oysa tam o anda.
Islıkla bir hava tutturmuştu,kanatlarını yitiren Cebrail. Yeri iyileşmişti. Dikkatli gözlerle bile.
Biryerde bir kadın ağlıyordu. Günahlarını bile bile.
Düşüne düşleye buldum dedi bir adam. Ağlamam artık dedi kadın. Kahramanım ölse bile.