 |
| faravahar |
Bir elim felç benim.
Kel ve çirkinim.
İzmarit dudağımdan düşmez,
Garip ve kimsesizim.
Çoktandır çaresiz,
Üstelik evsizim.
Yalnızım da,
Konuşmaya pek hasretim.
Bu şehrin bağırsaklarına sığınalı çok oldu.
Üçlü kırmızı teneke koltukta meskenim.
Koca tekerli vasıtalar bir gider bir gelir,
Bana ne gel der ne de git denir.
Biri otursa yanıma hep beklerim,
Lakin çokça siğdiğim için üstüme,
Kısa ömürlü sohbetlerim.
Bazı bazı kısa saçlı kız çocuklarını kandırır öperim.
Hayıflanırım sonra batan sakallımdan utanıp,
O sözün aklıma gelir sana verip,
Tutamadığım iyi zamanlarda.
Hergüne traşlı başlayacaktım oysa,
Sonra hafifletirim içimi,
Bildik mazeretlerle.
Seçim sözü bedava olacak tuvaletler ya,
Ve şükür beni böyle görmedin ya.
Özler misin çelik grisi gözlerimi,
Bir onlar kaldı aynı dünden bana.
Ancak o zaman mehtaba bakar sevinirim,
Bana eski güzel günlerimle seni hatırlatınca.
Sol yanım felç benim,
Kelim hem de çirkinim,
Üstelik:
Sensiz kimsesizim...
Haktan Nuri
